چه کنیم تا به بیماری های رایج والدینمان دچار نشویم؟ - مجله بابلسر

سرطان سینه: اگرچه در بعضی از خانواده ها افزایش خطر سرطان سینه ممکن است ارثی باشد اما تعداد کمی از موارد این سرطان به سابقه خانوادگی مربوطند. حدود 70 درصد زنانی که به سرطان سینه مبتلا می شوند، دست کم تا جایی که خودشان اطلاع دارند، هیچ گاه سابقه خانوادگی این بیماری را نداشته اند. 30 درصد بقیه زنان مبتلا به سرطان سینه دست کم یک نفر را در بستگان شان: مادر، خاله یا خواهر مبتلا داشته اند.

خطر ابتلای شما به سرطان سینه در صورتی که مادرتان به این بیماری مبتلا شده باشد، به طور تقریبی دو برابر می گردد. در میان این گروه زنان بعضی از آنها حتی سابقه خانوادگی قوی تری دارند. همچنین ممکن است استعدادژنتیکی برای سرطان سینه را از طرف پدری به ارث ببرید. با این حال هنگامی که حتی مطمئن نیستید که ژن های بیماری زا را دارید یا نه، می توان خطر سرطان سینه را با گام های زیر به حداقل رساند.

حذف هورمون درمانی جایگزین: ثابت شده است که درمان جایگزینی هورمونی پس از یائسگی خطر سرطان سینه را می افزاید، بنابراین زنانی که سابقه خانوادگی سرطان سینه دارند باید در خصوص دریافت این درمان باید بسیار محتاط باشند.

بارداری: به جهان آوردن اولین نوزاد پیش از 30 سالگی خطر سرطان سینه را کاهش می دهد و شیر دادن از سینه نیز هم همین اثر را دارد.

کنترل وزن: حفظ یک وزن سالم به کاهش خطری بسیاری از سرطان ها از جمله سرطان سینه یاری می نماید.

ترکیبی از اصلاح سبک زندگی و مراقبت و هشیاری بیشتر می تواند به بهترین وجه از زنانی که نگران به ارث رسیدن سرطان سینه از مادرشان هستند، محافظت کند.

پوکی استخوان: به اندازه سرطان سینه زمینه ژنتیکی قوی ندارد، اما در این مورد عوامل خانوادگی وجود دارند که خطر ابتلا به این بیماری را افزایش می دهند.

اگر مادرتان سابقه شکستگی لگن داشته یا با افزایش سن استخوان های او تحلیل رفته اند، کارهایی را می توانید انجام دهید تا به سرنوشت او گرفتار نشوید.

اطمینان حاصل کنید که مقدار کافی کلسیم و ویتامین دی یا به وسیله رژیم غذایی یا به وسیله مکمل ها دریافت می کنید. پرهیز از سیگار کشیدن و انجام ورزش های تحمیل کننده وزن را نباید فراموش کنید.

برای همه زنان 65 ساله و بالاتر و زنانی که در سنین یائسگی که عوامل خطرساز برای پوکی استخوان را دارند، انجام تراکم سنجی پایه ای استخوان توصیه می گردد.

بیماری های خودایمنی: بیماری های خودایمنی مانند لوپوس، آرتریت روماتوئید و بیماری تیروئیدی در زنان شایع ترند و در این مورد نیز معمولا سابقه خانوادگی وجود دارد. خبر بد این است که کار چندانی برای پیشگیری از بسیاری بیماری های خودایمنی وخیم مانند آرتریت روماتوئید یا لوپوس نمی توان انجام داد. اما مطلع بودن از احتمال خطر بیشتر دچار شدن به این بیماری ها به شما امکان خواهد که تا مراقب باشید و درمان آنها در ابتدایی ترین مراحل آن آغاز کنید. برای مثال یک مشکل عظیم در آرتریت روماتوئید این است که این بیماری مفاصل را تخریب می نماید. هنگامی که مفاصل تخریب شدند، بازگرداندن آن به حالت طبیعی و ترمیم آنها کار سختی است. اگر التهاب ناشی از بیماری در مراحل بسیار ابتدایی آن تحت کنترل درآید، به حفظ ساختار و کارکرد استخوان تا حداکثر زمان ممکن یاری خواهد شد. اگر می دانید در معرض یکی از بیماری های خود ایمنی هستید، از لحاظ بروز نشانه های و علائم آنها مراقب خود باشید.

همین مسئله در خصوص بیماری های خودایمنی قابل درمان تر مانند بیماری تیروئیدی هم صادق است.

افسردگی: در بیماری های روانی، هر چه شدت اختلال بیشتر باشد، با احتمال بیشتری یک زمینه ژنتیکی برای آن وجود دارد. اگر مادر، خاله یا خواهرتان دوره ای از افسردگی را گذرانده است، باید در خصوص وضع بهداشت روانی تان بیشتر مراقب باشید، همان طور که مراقب بیماری های جسمی مانند سرطان سینه یا پوکی استخوان هستید.

اگر افسردگی ملایمی در شما ظاهر شده است یا دچار ناتوانی بیشتری شده اید، دلیل وجود ندارد که این جهت را به تنهایی طی کنید. درمان های بسیاری خوبی وجود دارند که با یاری آنها می توانید زندگی را به خوبی بگذرانید.