لینوکس 30 ساله شد؛ چرا اندروید مبتنی بر این سیستم عامل است؟
به گزارش مجله بابلسر، اندروید محبوب ترین سیستم عامل موبایل محسوب می گردد و میلیون ها گوشی، تبلت، تلویزیون هوشمند و سایر گجت ها از آن استفاده می نمایند. داستان موفقیت اندروید طولانی و پر پیچ وخم است اما در این مطلب قصد داریم به منشأ آن نگاهی بیندازیم. اگرچه گوگل مالک اندروید است، اما نقش مهم لینوکس را در توسعه اندروید را نمی توانیم کتمان کنیم. امروزه انواع شاخه های لینوکس برای کامپیوترها، سرورها و انواع و اقسام سیستم ها مورد استفاده قرار می گیرند.
همه این شاخه ها، از جمله اندروید، ریشه در سیستم عاملی دارند که 30 سال پیش در تاریخ 25 آگوست 1991 (3 شهریور 1370) به وسیله لینوس توروالدز 21 ساله به دنیا آمد.
از لینوکس تا اندروید
اگرچه اولین کد لینوکس 17 سپتامبر 1991 (26 شهریور 1370) منتشر شد، اما تا اکتبر 2003 خبری از اندروید نبود. بین این دو تاریخ، لینوکس تحت اصلاحات گسترده ای نهاده شد و از یک سیستم عامل ابتدایی به چیزی مناسب تر برای محیط محاسباتی مدرن تبدیل شد. مهم ترین ویژگی لینوکس به متن باز بودن آن برمی گردد و این یعنی تمام توسعه دهندگان از سرتاسر دنیا می توانند در توسعه آن مشارکت داشته باشند. از طرف دیگر همین ویژگی به شرکت ها و توسعه دهندگان اجازه می دهد که از هسته لینوکس برای کامپیوترهای معمولی تا ابرکامپیوترها و گوشی های هوشمند استفاده نمایند.
این سیستم عامل به تدریج بهبود پیدا کرد و مثلا در سال 1994 رابط کاربری گرافیکی به دست آورد و در سال 1996 توانست از چندین پردازنده پشتیبانی کند. اولین رابط کاربری گرافیکی پیشرفته موسوم به KDE در سال 1998 از راه رسید و در سال 2001 این سیستم عامل توانست از USB پشتیبانی کند.
اولین نسخه های اندروید مبتنی بر لینوکس 2.6 بودند که در سال 2003 منتشر شد. در حال حاضر به احتمال زیاد گوشی اندرویدی شما از لینوکس 4 یا نسخه های نوتر استفاده می نماید. شرکت اندروید در سال 2003 برای کوشش ایجاد یک سیستم عامل مختص گوشی های هوشمند تأسیس شد اما این گوگل بود که در سال 2005 بعد از تصاحب این شرکت تصمیم گرفت از هسته لینوکس استفاده کند.
گوگل سپس ائتلاف Open Handset را تأسیس کرد که شامل تولیدنمایندگان و اپراتورهایی مانند اچ تی سی، موتورولا، کوالکام، Texas Instruments و T-Mobile بود. در تاریخ 5 نوامبر 2007 (14 آبان 1386) اولین نسخه اندروید رسماً معرفی گردید.
با وجود اینکه گوگل برای توسعه اندروید از هسته لینوکس استفاده نموده، اما از نظر ظاهری هیچ شباهت واضحی به توزیع های معروف این سیستم عامل مانند دبیان یا اوبونتو ندارد. اندروید از چندین ابزار اختصاصی برای کارهای مختلف بهره می برد که با دیگر توزیع های لینوکس سازگار نیستند. گوگل طی 14 سال گذشته بودجه هنگفتی را بهبود این سیستم عامل هزینه نموده و سال به سال عملکرد آن بهتر شده است. با وجود این اقدامات، هنوز هسته لینوکس در کدهای اندروید مورد استفاده قرار می گیرند و این مهم ترین ویژگی مشترک بین آن و دیگر توزیع های لینوکس محسوب می گردد.
چرا اندروید از کدهای لینوکس استفاده می نماید؟
اما هسته یا کرنل چیست؟ به زبان ساده یک ساختار بسیار مهم محسوب می گردد که سیستم عامل بر مبنای آن شکل می گیرد اما قرار نیست تمام ویژگی های آن را در بر بگیرد. رابط کاربری یا دیگر نرم افزارهای مهمی که همراه با سیستم عامل ارائه می شوند، بخشی از هسته محسوب نمی شوند. در عوض، هسته لینوکس منابع سخت افزاری مانند پردازنده، رم و بلوتوث را مدیریت می نماید.
در سال 2010 کد اندروید از هسته لینوکس حذف شد و برای مدتی راستا این دو تا حدی از هم جدا شد. در عوض، گوگل هسته متن باز لینوکس را گرفت و ویژگی های مورد احتیاج گوشی های اندرویدی مانند پشتیبانی از API های به خصوص از رابط کاربری گرفته تا مدیریت انرژی، شبکه و امنیت را به آن اضافه نمود. این دو در سال 2012 دوباره به هم پیوستند و از آن موقع تمام گوشی های اندرویدی از هسته اصلی لینوکس بهره می برند. در سال 2017، گوگل به جامعه توسعه دهندگان لینوکس یاری کرد تا پشتیبانی بلندمدت از هسته لینوکس از 2 به 6 سال افزایش پیدا کند.
اما اگر نسخه های نو اندروید تفاوت معناداری با سایر نسخه های لینوکس دارند، چرا گوگل در وهله اول از هسته آن استفاده می نماید؟ در این زمینه می توانیم به دلایل مختلفی اشاره کنیم.
ساختن هسته یک سیستم عامل پیشرفته از صفر بسیار وقت گیر و هزینه بر است. لینوکس متن باز بوده و هست و بسیاری از ویژگی های اصلی مورد احتیاج برای سیستم های پیشرفته از ابرکامپیوترها تا گجت های موبایل را ارائه می دهد. لینوکس 2.6 که اندروید اولیه بر پایه آن قرار است، شامل یک لایه موسوم به درایور بود که به توسعه دهندگان اپلیکیشن ها اجازه می داد از امکانات زیادی برای ایجاد اپلیکیشن های خود بهره ببرند. وقتی که چنین چیزی وجود دارد، چرا گوگل با صرف بودجه فراوان دوباره چرخ را از اول اختراع کند؟
نکته مهم این است که بسیاری از مزایای اولیه لینوکس همچنان برای گوشی های اندرویدی اهمیت زیادی دارند. به اسم مثال، لایه انتزاعی سخت افزار (HAL) به تولیدنمایندگان اجازه می دهد در زمینه سخت افزار نوآوری داشته باشند و به گوگل یاری نموده تا سرعت به روزرسانی سیستم عامل را افزایش دهد. در این میان، مدل امنیتی مبتنی بر مجوزهای لینوکس در هسته سیستم مجوزهای اپلیکیشن های اندروید قرار گرفته است. با وجود اینکه 30 سال از تولد لینوکس می گذرد، اما هسته آن به لطف انعطاف پذیری گسترده همچنان حرف زیادی برای گفتن دارد.
همان طور که در این مطلب شرح دادیم، یک جوان 21 ساله 30 سال قبل خبر از تولد سیستم عامل نوی داد و حالا اکثریت گوشی های اندرویدی دنیا تا حد زیادی از نتیجه کوشش های او و البته تعداد زیادی از توسعه دهندگان در سرتاسر دنیا استفاده می نمایند. اهمیت لینوکس روزبه روز بیشتر می گردد و باید ببینیم طی سال های آینده چه راهکارهای نوآورانه ای را امکان پذیر می نماید.
منبع: Android Authority
منبع: دیجیکالا مگ