اگر این 4 ویژگی را دارید، والدین خوبی هستید - مجله بابلسر

تربیت فرزندان نقش بسیار موثری در رشد شخصی و اجتماعی آنان و به نوعی چگونگی اتخاذ راه چاره های تربیتی تاثیر مستقیمی بر آینده فرزندان دارد. والدین اولین و مهم ترین معلمان فرزندشان هستند.

فرزندان از والدین شان ارزش های اخلاقی، باور های عمیق و سبک های رفتاری شان را یاد می گیرند. همه افراد دوست دارند فرزندان شان فوق العاده باشند و هر شخص بسته به شخصیت و اصول خود، راه و روشی را برای تربیت صحیح فرزندانش انتخاب می نماید.

والدین بر اساس تجربه و دانش قبلی خود تصمیم می گیرند که چگونه و از چه راهی برای تربیت فرزند خود اقدام نمایند و از او فرد پیروز و کاملی بسازند. بعضی از مهارت ها هستند که آموزش آن ها به بچه ها لازم است و پایه ای برای پیروزیت در آینده محسوب می شوند.

تربیت فرزندان پیروز همانند سرمایه گذاری برای آینده است. ممکن است والدین سوالات و ابهامات زیادی در این زمینه داشته باشند و در ادامه می خواهیم راجع به ویژگی های چنین والدینی به صورت جداگانه بپردازیم.

هرچند پدر ها پرمشغله هستند، اما باید بکوشید با آدم هایی که در زندگی روزانه فرزندتان نقش دارند، آشنا شوید از جمله دوستان و والدین دوستان او. در خانه تان را روی همکلاسی های فرزندتان بگشایید، داوطلب رساندن فرزندتان به مهمانی ها و زمین ورزش آنان شوید. به علاقه مندی ها و نگرانی هایشان گوش کنید و با آن ها هماهنگ شوید.

در قوانین و مقررات تربیتی خانواده ثبات داشته باشید و با همسرتان هماهنگ باشید. همچنین درخصوص اعمال محدودیت ها و پاداش ها با همسرتان توافق کنید. مواقع خستگی و مهمانی نباید قوانین عوض شوند بلکه می توانید کمی اغماض و چشم پوشی کنید.

این ثبات در محدودیت و قوانین خانه به فرزند یاری می نماید تا محیط قابل پیش بینی در خانه از سوی شما داشته باشد و این به دنبالش امنیت می آورد. در ضمن سعی کنید خود عمل نماینده قوانین وضع شده باشید و برای هر چیزی که ارزش دارد، قانون وضع کنید تا جایی که تعداد قوانین، خیلی زیاد و دست و پاگیرِ روابط شما با فرزندتان نگردد.

در صورتی که فرزندان یاد بگیرند که خودشان کارهایشان را انجام دهند و تا حد لازم مستقل باشند، به اعتماد به نفس و خوداتکایی می رسند و راحت تر وارد اجتماع می شوند و در تعامل با محیط و کار های خود به پیروزیت بیشتری می رسند. این بچه ها می توانند روی پای خودشان بایستند و وابستگی کمتری به والدین شان داشته باشند.

مثلا اجازه دهید که بچه ها لباس هایشان را به تنهایی بپوشند و بندِ کفش هایشان را خودشان ببندند. در صورتی که کاری را اشتباه انجام می دهند، آن ها را سرزنش و تحقیر نکنید و اجازه دهید به مرور یاد بگیرند تا اعتماد به نفس بیشتری به دست آورند. برای تحقق این مهم تا جای ممکن فرصت تجربه کردن یک سری امور در کنار شما را داشته باشند، مثل شستن خودرو، درست کردن پریز ها و.

با مدیریت شما به عنوان پدر خانواده، اعضای خانه باید حداقل دو یا سه بار در هفته کنار هم بنشینند و درباره یک موضوع اجتماعی، یا یکی از مسائل خانوادگی به شکلی بالغانه مصاحبه نمایند. بدون این که عصبانی شوند، کسی را سرزنش و تحقیر نمایند، به نظرات یکدیگر گوش دهند و همدیگر را به شکلی محبت آمیز نقد و اصلاح نمایند. در چنین خانواده ای فرزندانی سالم و با انگیزه برای پیروزیت با رفتار های بالغانه و سالم پرورش پیدا می نماید.

این مورد مهم ترین و موثرترین راه برای ایجاد رابطه خوب با کودک است؛ مثل وقتی که کودک گریه می نماید و مادر در دسترس است وسریع به سراغ او می رود و برای برطرف گریه کودک کوشش می نماید و این همان پاسخ گو بودن است.

چنین ویژگی منجر به شکل گیری دلبستگی ایمن در کودک می گردد و پایه شخصیتی فرزند و اعتماد به دنیای بیرون و پایه روابط بعدی وی را در عظیم سالی رقم می زند. پاسخ گو نبودن می تواند منجر به شکل گیری طرحواره هایی همچون دوست داشتنی نبودن، رهاشدگی و نقص و شرم و ... گردد و این مسئله زمینه ساز اضطراب و افسردگی فرزند رشد یافته در آینده می گردد.

این که مادر به دنیای درون خود و غلیان هیجاناتش واقف باشد و بتواند آن ها را مدیریت کند که در روابط با همسر و فرزندش تاثیر منفی نگذارد، یکی از اصول تربیت فرزند پیروز است. البته مادر پیروز باید همچنین با هیجانات فرزندش آشنا باشد و به او هیجانات مختلف و مدیریت آن ها را آموزش دهد.

در مواقع مختلف فرصت را غنیمت بشمارد و با انعکاس احساس، اسامی هیجاناتی مختلف را به کودک آموزش دهد و این هم یاری به شناخت کودک از خودش و هم یاری به رابطه ایمن با والدین می نماید. به طور مثال، فرزند: مامان آبجی عروسکم رو از من گرفت، مامان: آها آبجی عروسک رو از تو گرفت و تو حالا ناراحتی.

شعله ور نگه داشتن عشق به همسر هم نوعی آموزش غیرمستقیم نقش همسری در آینده به کودک است، همچنین به فرزند حس امنیت را از محیط زندگی منتقل می نماید که مهم ترین عامل برای رشد فرزندان است. در خانواده های پرتنش که فرزندان شاهد دعوا ها و راهکار های برطرف اختلاف منفی مثل پرخاشگری اند، آن ها مدام نگران امنیت و ادامه روابط پدر و مادر هستند و درگیر حس گناه و مقصر دانستن خود در ایجاد این دعوا ها می شوند و این مانع رشد آن ها می گردد.

این اتفاق موجب تقویت مهارت های اجتماعی فرزندان مثل حس مسئولیت و اعتماد به نفس می گردد. مسئولیت وقتی پرورش می یابد که در اموری که بر بچه ها اثر می گذارند، به آنان اجازه دهیم نظرشان را بیان نمایند و هر جا که لازم می بینیم، بگذاریم انتخاب نمایند مثال: اگر تکالیفت رو نوشتی، می تونی برنامه مورد علاقت رو ببینی و در غیر این صورت از دیدن برنامه مورد علاقت محروم می شی و این به فرزند یاری می نماید حق انتخاب بین خوب و بد داشته باشد و بعد پیامد رفتارش را تجربه کند.

منبع: روزنامه خراسان