crx، گنجشک ژاپنی
به گزارش مجله بابلسر، نگاهی به کوپه ژاپنی دل سولکه بعد از 25 سال هنوز هم زیباست.
قبلا درباره کوپه ژاپنی crxدل سول چیزهایی نوشته ایم. خودروی دو سرنشین دیفرانسیل جلویی که موتور آن نیز در جلوی خودرو قرار داشت و به لطف وزن سبک و ابعاد کوچک، قرار بود رانندگی لذت بخشی را با قیمت نسبتا پایینی ارائه کند. هوندا که در دهه 90 از موفقیت مزدا MX-5 میاتا ناراحت بود، با هدف رقابت با این برند، دل سول را روانه بازار کرد.
محصولی که پای آن به ایران هم باز شد و تعدادی از آنها را بعد از گذشت 25 تا 30 سال همچنان می توان در شهر دید. این نمونه سرخ رنگ یکی از سالم ترین نمونه های به جا مانده از دل سول است که تنها در یک نسل تولید شد. بررسی ما نشان می دهد این رودستر در سال 1992 در اروپا و آسیا معرفی و یک سال بعد از آن، به بازار آمریکا هم عرضه شد.
دل سول در طول عمر خود فقط در کارخانه هوندا واقع در منطقه سوزوکا در ژاپن تولید شد و سواری خوبی داشت. دل سول که بر اساس هوندا سیویک ساخته شده بود، از پیشرانه های کوچک 1.5 و 1.6 لیتری سود می برد و به غیر از جعبه دنده پنج سرعت دستی، در نسخه های گران تر به جعبه دنده چهار سرعته اتوماتیک مجهز بود. با اینکه سقف دل سول جمع می شد ولی این خودرو در واقع یک کانورتیبل واقعی نبود و از یک سقف سخت جداشدنی و همچنین شیشه های عقب جمع شدنی (این خودروها به تارگا تاپ معروف بودند ) بهره می برد.
چیزی که کار با آن را برای مواقع ضروری سخت می کرد. امروز که به عقب برمی گردیم، حتی ماهم دل سول را خودرویی ناشیانه تلقی می کنیم اما این محصول مسلما بدترین خودرو اسپورت دهه 90 نبود. در واقع می شد آن را از خودروهای سرگرم کننده با فرمان پذیری دقیق، ترمز خوب و قدرت کافی برای جاده های پرپیچ و خم حساب کرد که تکلیف سازنده اش مشخص نیست. عده زیادی آن را به نفس تازه ای که در خط تولید خسته کننده و معمولی هوندا در اوایل و اواسط دهه 90 میلادی دمیده شده بود، توصیف می کردند. عده ای اما مدام توی سر دل سول می زنند. این عده حق داشتند.
اولین مسئله مربوط به نحوه تولید بود. سقف پیچیده تارگای خودرو، سر و صدای زیادی از خود تولید می کرد و به اندازه کافی مستحکم نبود. همین موضوع باعث شد که بعد از دو مدل اولیه، مشتریان زیادی به سمت نسخه های جدید دل سول نروند. مشکلات کوچک دیگری نیز باعث شد که در سال 1996 شایعه شود که هوندا قصد متوقف کردن تولید دل سول را دارد اما مسئولین این شرکت تصمیم گرفتند که حداقل برای یک سال دیگر، این خودرو به فروش برسد و البته در ادامه خودشان متوجه شدند که این تصمیم چندان عاقلانه نبود زیرا تنها 5603 دستگاه دل سول در سال 1997 فروخته شد. مشتریان زیادی نیز به کیفیت پایین قطعات و مواد اتاقک خودرو معترض بودند. دل سول به عنوان یک خودروی معمولی ژاپنی، از اتاقکی عادی با طراحی بسیار ساده بهره می برد اما این اتاقک ویژگی ها و تجهیزات خودروهای اسپورت زمان خودش را هم نداشت.
این موضوع در نسخه های استاندارد خودرو حتی بدتر هم می شد زیرا نسخه پایه خودرو از آینه های کناری برقی، کیسه های هوای سرنشینان و حتی فرمان هیدرولیک در سه مدل اول خودرو بهره نمی برد. همانطور که گفته شد، با وجود همه این اشکالات، دل سول بدترین خودروی اسپورت زمان خودش نبود و از ویژگی های خوب زیادی هم بهره می برد. عده زیادی هنوز از آن به عنوان یک جایگزین خوب و ارزان برای مزدا MX-5 یاد می کنند و بعضی هم حتی معتقدند ترمز و فرمان پذیری دل سول، از محصول مزدا هم بهتر بود. چراغ عمر این خودرو به واسطه همین وضعیت متناقض در همان نسل اول خاموش شد.
منبع: دیوار